Σε μιά κατάσταση που πάει απ’ το κακό στο χειρότερο κι έχουμε παραδοθεί πλέον ολοκληρωτικά στην αδηφάγο τρόικα, το μέλλον προδιαγράφεται φρικτό. Αφού χάνουμε σιγά-σιγά όλα τα βασικά στη ζωή – τα ουσιαστικά είδη πρώτης ανάγκης – αρχίσαμε να χάνουμε και τα συναισθηματικά μας αποθέματα.
Κι άρχισε αυτό που όλοι φοβόνταν κι έτρεμαν όπως ο διάολος το λιβάνι. Η παραγωγή και ανάπτυξη της ανεξέλεγκτης βίας.(πολύ λόγος τις μέρες μας για αποτρόπαια γεγονότα βίας από μονάδες κρούσεως συγκεκριμένου χώρου).
Σα να μην έφταναν όλα τ’ άλλα, μαζί με τη νεοφτώχεια που μας έχει επιβληθεί, μας «κατσικόθηκε» κι ένας ατίθασος κοινωνικός συντηρητισμός. Και δεν μιλάω μονάχα για τον «μπαμπούλα» που καταγγέλλουν τα μέσα ενημέρωσης, την άνοδο του ρατσισμού και της ακροδεξιάς. Αυτός ο συντηρητισμός ήτανε σίγουρο ότι θα φέρει αύξηση της βίας. Μιλάω για όλες τις μορφές βίας. Για την κυρίαρχη πολύμορφη βία του κράτους, και τη «λαϊκή» βία άπορων νεόπτωχων εξεγερμένων. Κι αυτή η βία δεν θα πάψει να κυριαρχεί όσο η κρίση η οικονομική μεσουρανεί – που και αυτή ένα είδος βίας είναι –και που όσο η φτώχεια και η ανέχεια επεκτείνεται αυτή θα γίνεται όλο πιο εκρηκτική.
Όμως η βία δεν αντιμετωπίζεται, ούτε με θέσεις υπέρ η εναντίον της, κι ακόμα περισσότερο με την εξέγερση την αγανάκτιση η την καταστολή. Όλα αυτά την ανατροφοδοτούν, κι αναπαράγουν ένα φαύλο κύκλο.
Η γνώμη μου; Μόνο ένα ενιαίο κοινωνικό ρεύμα καταδίκης της, μπορεί να τη μειώσει. Όχι να την εξαλείψει πλήρως εδώ που φτάσαμε αυτό μέσα στην κρίση φαντάζει πια αδύνατο, αλλά να τη χαλιναγωγήσει λίγο.
Λίγο νερό να βάλουν όλοι στο κρασί τους, και να κρατήσουνε τα «γκέμια» πριν κόψει «καπιστράνα» που λέγαν και παλιά, τούτο τ’ αφηνιασμένο άγριο άλογο της βίας. Γιατί τότε θα είναι πια αργά. Ερήμην μας θα μας ποδοπατήσει όλους μας.
Καστρινός.
Κι άρχισε αυτό που όλοι φοβόνταν κι έτρεμαν όπως ο διάολος το λιβάνι. Η παραγωγή και ανάπτυξη της ανεξέλεγκτης βίας.(πολύ λόγος τις μέρες μας για αποτρόπαια γεγονότα βίας από μονάδες κρούσεως συγκεκριμένου χώρου).
Σα να μην έφταναν όλα τ’ άλλα, μαζί με τη νεοφτώχεια που μας έχει επιβληθεί, μας «κατσικόθηκε» κι ένας ατίθασος κοινωνικός συντηρητισμός. Και δεν μιλάω μονάχα για τον «μπαμπούλα» που καταγγέλλουν τα μέσα ενημέρωσης, την άνοδο του ρατσισμού και της ακροδεξιάς. Αυτός ο συντηρητισμός ήτανε σίγουρο ότι θα φέρει αύξηση της βίας. Μιλάω για όλες τις μορφές βίας. Για την κυρίαρχη πολύμορφη βία του κράτους, και τη «λαϊκή» βία άπορων νεόπτωχων εξεγερμένων. Κι αυτή η βία δεν θα πάψει να κυριαρχεί όσο η κρίση η οικονομική μεσουρανεί – που και αυτή ένα είδος βίας είναι –και που όσο η φτώχεια και η ανέχεια επεκτείνεται αυτή θα γίνεται όλο πιο εκρηκτική.
Όμως η βία δεν αντιμετωπίζεται, ούτε με θέσεις υπέρ η εναντίον της, κι ακόμα περισσότερο με την εξέγερση την αγανάκτιση η την καταστολή. Όλα αυτά την ανατροφοδοτούν, κι αναπαράγουν ένα φαύλο κύκλο.
Η γνώμη μου; Μόνο ένα ενιαίο κοινωνικό ρεύμα καταδίκης της, μπορεί να τη μειώσει. Όχι να την εξαλείψει πλήρως εδώ που φτάσαμε αυτό μέσα στην κρίση φαντάζει πια αδύνατο, αλλά να τη χαλιναγωγήσει λίγο.
Λίγο νερό να βάλουν όλοι στο κρασί τους, και να κρατήσουνε τα «γκέμια» πριν κόψει «καπιστράνα» που λέγαν και παλιά, τούτο τ’ αφηνιασμένο άγριο άλογο της βίας. Γιατί τότε θα είναι πια αργά. Ερήμην μας θα μας ποδοπατήσει όλους μας.
Καστρινός.
1 σχόλιο :
Το ξέρω εγώ τα λέω εγώ τ’ ακούω.
Δημοσίευση σχολίου