Μία από τις παλιότερες και μεγαλύτερες οικογένειες του
Αγγελοκάστρου ήταν η οικογένεια Γουλιμή. Αναφέρεται από το 1634 και το
αρχοντικό τους χτίστηκε το 1711. Mια άλλη παλιά και μεγάλη οικογένεια ήταν αυτή
των Αντυπαίων, το σπίτι της οποίας ήταν στου Xαντζόλα, εκεί όπου είναι σήμερα
το σπίτι του Tασόπουλου και της Γεωργίτσας Σερμιντζέλη, επάνω από το παλιό
καφενείο της εκκλησίας, απέναντι από τα Γουλιμέικα. Σύμφωνα με ντόπια παράδοση
ανάμεσα στις δύο αυτές οικογένειες προέκυψε, άγνωστο πότε και γιατί, κάποια
διαμάχη. Μάλωσε η ισχυρή οικογένεια των Γουλιμήδων με την οικογένεια των
Αντυπαίων και αναγκάστηκαν οι δεύτεροι να μετοικήσουν στην Κεφαλονιά.
Γεγονός είναι η παρουσία των Αντυπαίων στο Αγγελόκαστρο. Κάποιοι μοναχοί στο Αγγελοκαστρίτικο μοναστήρι είναι Αντυπαίοι. Το 1851 αναλαμβάνει ο Παΐσιος Αντύπας, ο οποίος και το 1852 και το 1853 αναφέρεται με αυτό το αξίωμα καθώς και το 1874 ενώ η καταγωγή του, Κεφαλονίτης, είναι γνωστή από το 1852. Το 1874 αναφέρεται και το επώνυμό του, Αντύπας. Το 1881 ηγούμενος είναι ο συγγενής και προφανώς συντοπίτης του, Γερμανός Αντύπας, ο οποίος ήταν μοναχός στο μοναστήρι τουλάχιστον από το 1868. Μάλιστα σε εικόνα των αγίων Αποστόλων του ενοριακού ναού το 1874 αναγραφόταν το όνομά του, ενώ στα μανουάλια του μοναστηριού, μπροστά από το ιερό βήμα, μπορεί κάποιος να διαβάσει και σήμερα το όνομα «Γερμανός Αντύπας» με ημερομηνία 1881. Για την ιστορία βέβαια να πούμε ότι πρώτος μοναχός που αναφέρεται στο μοναστήρι είναι ο Αγγελοκαστρίτης Αλέξανδρος Λαχουριάς ή Γουλιμής το 1746.
Ακόμη στα μητρώα της Κοινότητας του χωριού στο έτος 1869 είναι καταχωρισμένοι οι Aντυπαίοι.
Η προαναφερθείσα ντόπια παράδοση για τις δύο οικογένειες στάθηκε αιτία να κατασκευαστεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980 από την Κοινότητα του Αγγελοκάστρου μαρμάρινη πλάκα με εγχάρακτη επιγραφή «Στον Μαρίνο Αντύπα, από τη γενέτειρα των προγόνων του». Τη μαρμάρινη αυτή πλάκα είδε ο γράφων σε αποθήκη του δημοτικού σχολείου το 1996. Όπως πληροφορήθηκε, έγινε με εισήγηση και προτροπή γηραιών τότε Αγγελοκαστριτών με πρωτοβουλία του μακαρίτη Στέλιου Κασιδιάρη του Γεωργίου, για να τοποθετηθεί σε κάποιο κεντρικό σημείο του χωριού. Δεν τοποθετήθηκε και δεν γνωρίζουμε την τύχη της.
Από όλα αυτά ένα είναι βέβαιο: η σχέση των Αντυπαίων με το Αγγελόκαστρο, αφού στα μητρώα του αναφέρεται η οικογένεια και στα αρχεία και τα κειμήλια του μοναστηριού υπάρχουν τα ονόματα και η παρουσία τους ως μοναχών. Ωστόσο αυτό δεν είναι αρκετό για να αποδώσει κανένας ερείσματα αλήθειας στη συγκεκριμένη παράδοση. Εξάλλου το όνομα Αντύπας συναντάται σε πολλά μέρη της χώρας.
Από εκείνα τα χρόνια πέρασε πολύς καιρός. Έφυγαν οι Γουλιμήδες από το Αγγελόκαστρο, έφυγαν και οι Αντυπαίοι. Έμεινε η παράδοση σαν ένα πολυκαιρισμένο παράθυρο με θολά τζάμια για να διακρίνουμε από εκεί τα πρόσωπα εκείνης της εποχής και τις πράξεις τους. Τα γράφουμε αυτά για να μείνουν. Η λέξη παράδοση βγαίνει από το ρήμα «παραδίδω», που σημαίνει: δίνω στα χέρια κάποιου, εμπιστεύομαι κάτι σε κάποιον. Κι αυτή η παράδοση για τους Γουλιμήδες και τους Αντυπαίους είναι δημιούργημα του Αγγελοκαστρίτικου λαϊκού πολιτισμού, της ίδιας της ζωής του τόπου μας. Ως γέννημα τέτοιο λοιπόν «έχουμε χρέος» όπως λέει ο ποιητής, « απέναντι σ’ αυτούς που ήρθαν, πέρασαν, θα ’ρθουν και θα περάσουν» να το σώσουμε.
Γεγονός είναι η παρουσία των Αντυπαίων στο Αγγελόκαστρο. Κάποιοι μοναχοί στο Αγγελοκαστρίτικο μοναστήρι είναι Αντυπαίοι. Το 1851 αναλαμβάνει ο Παΐσιος Αντύπας, ο οποίος και το 1852 και το 1853 αναφέρεται με αυτό το αξίωμα καθώς και το 1874 ενώ η καταγωγή του, Κεφαλονίτης, είναι γνωστή από το 1852. Το 1874 αναφέρεται και το επώνυμό του, Αντύπας. Το 1881 ηγούμενος είναι ο συγγενής και προφανώς συντοπίτης του, Γερμανός Αντύπας, ο οποίος ήταν μοναχός στο μοναστήρι τουλάχιστον από το 1868. Μάλιστα σε εικόνα των αγίων Αποστόλων του ενοριακού ναού το 1874 αναγραφόταν το όνομά του, ενώ στα μανουάλια του μοναστηριού, μπροστά από το ιερό βήμα, μπορεί κάποιος να διαβάσει και σήμερα το όνομα «Γερμανός Αντύπας» με ημερομηνία 1881. Για την ιστορία βέβαια να πούμε ότι πρώτος μοναχός που αναφέρεται στο μοναστήρι είναι ο Αγγελοκαστρίτης Αλέξανδρος Λαχουριάς ή Γουλιμής το 1746.
Ακόμη στα μητρώα της Κοινότητας του χωριού στο έτος 1869 είναι καταχωρισμένοι οι Aντυπαίοι.
Η προαναφερθείσα ντόπια παράδοση για τις δύο οικογένειες στάθηκε αιτία να κατασκευαστεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980 από την Κοινότητα του Αγγελοκάστρου μαρμάρινη πλάκα με εγχάρακτη επιγραφή «Στον Μαρίνο Αντύπα, από τη γενέτειρα των προγόνων του». Τη μαρμάρινη αυτή πλάκα είδε ο γράφων σε αποθήκη του δημοτικού σχολείου το 1996. Όπως πληροφορήθηκε, έγινε με εισήγηση και προτροπή γηραιών τότε Αγγελοκαστριτών με πρωτοβουλία του μακαρίτη Στέλιου Κασιδιάρη του Γεωργίου, για να τοποθετηθεί σε κάποιο κεντρικό σημείο του χωριού. Δεν τοποθετήθηκε και δεν γνωρίζουμε την τύχη της.
Από όλα αυτά ένα είναι βέβαιο: η σχέση των Αντυπαίων με το Αγγελόκαστρο, αφού στα μητρώα του αναφέρεται η οικογένεια και στα αρχεία και τα κειμήλια του μοναστηριού υπάρχουν τα ονόματα και η παρουσία τους ως μοναχών. Ωστόσο αυτό δεν είναι αρκετό για να αποδώσει κανένας ερείσματα αλήθειας στη συγκεκριμένη παράδοση. Εξάλλου το όνομα Αντύπας συναντάται σε πολλά μέρη της χώρας.
Από εκείνα τα χρόνια πέρασε πολύς καιρός. Έφυγαν οι Γουλιμήδες από το Αγγελόκαστρο, έφυγαν και οι Αντυπαίοι. Έμεινε η παράδοση σαν ένα πολυκαιρισμένο παράθυρο με θολά τζάμια για να διακρίνουμε από εκεί τα πρόσωπα εκείνης της εποχής και τις πράξεις τους. Τα γράφουμε αυτά για να μείνουν. Η λέξη παράδοση βγαίνει από το ρήμα «παραδίδω», που σημαίνει: δίνω στα χέρια κάποιου, εμπιστεύομαι κάτι σε κάποιον. Κι αυτή η παράδοση για τους Γουλιμήδες και τους Αντυπαίους είναι δημιούργημα του Αγγελοκαστρίτικου λαϊκού πολιτισμού, της ίδιας της ζωής του τόπου μας. Ως γέννημα τέτοιο λοιπόν «έχουμε χρέος» όπως λέει ο ποιητής, « απέναντι σ’ αυτούς που ήρθαν, πέρασαν, θα ’ρθουν και θα περάσουν» να το σώσουμε.
Ευθύμιος Πριόβολος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου